Run Forrest, Run !!!

Τρέξε, για να ξεφύγεις

Τρέξε, για να ξαναγυρίσεις - Γιατί θα ξαναγυρίσεις

Τρέξε μόνο για να πας μια βόλτα

Μόνο για να δεις αλλού τον ήλιο να ανατέλλει

Ξέρεις ότι

Όσο και να τρέχεις, τα όμορφα τρέχουν μαζί σου

και αυτό είναι που θες να ζωντανέψεις...

και να το δεις να τρέχει μαζί σου

πρόσεξε μόνο,

τί θα βάλεις στη βαλίτσα σου

Σε ποιό παγκάκι θα ξαποστάσεις

και καλό είναι, να τρέχεις με βοηθό σου τον άνεμο

όπου αυτός σε παρασέρνει

The Fisher King

Η ιστορία αρχίζει
με τον βασιλιά σαν αγόρι που κοιμόταν μόνο στο δάσος
για να αποδείξει το κουράγιο για να γίνει βασιλιάς
Καθώς περνάει τη νύχτα μόνος
τον επισκέπτεται ένα ιερό όραμα.
Μέσα από την φωτιά βγαίνει το Άγιο Δισκοπότηρο
σύμβολο της θείας χάρης του Θεού
Μια φωνή του είπε,
"Θα είσαι φύλακας του Δισκοπότηρου
για να θεραπεύσει τις καρδιές των ανθρώπων"
Το αγόρι τυφλώθηκε
από οράματα μιας ζωής γεμάτης από δύναμη, δόξα και ομορφιά.
Και σε αυτή την κατάσταση της κατάπληξης
ένιωσε για μια στιγμή, όχι σαν αγόρι αλλά άτρωτος.
Σαν Θεός
Άπλωσε το χέρι του στην φωτιά για να πάρει το Δισκοπότηρο
και εκείνο εξαφανίστηκε
αφήνοντάς τον με το χέρι του στην φωτιά,
να τραυματιστεί φοβερά.
Καθώς το αγόρι μεγάλωνε η πληγή του γινόταν πιο βαθιά
Μέχρι που μια μέρα η ζωή γι`αυτόν έχασε την λογική της
Δεν είχε πίστη σε κανέναν, ούτε καν στον εαυτό του
Δεν μπορούσε να αγαπήσει ούτε να νιώσει την αγάπη
Είχε αρρωστήσει πλέον
Άρχισε να πεθαίνει
Μια μέρα, ένας ανόητος έφτασε στο κάστρο και βρήκε τον βασιλιά μόνο
Σαν ανόητος, είχε απλό μυαλό
Δεν είδε βασιλιά
Είδε μόνο έναν άνδρα μόνο να πονάει
Και ρώτησε τον βασιλιά, "Τι πρόβλημα έχεις, φίλε" ;
Και ο βασιλιάς απάντησε:
"Διψάω και θέλω λίγο νερό να δροσίσω το λαιμό μου"
Κι ο ανόητος πήρε ένα ποτήρι από το κρεβάτι,
το γέμισε με νερό και το έδωσε στον βασιλιά
Και καθώς ο βασιλιάς άρχισε να πίνει
κατάλαβε ότι η πληγή του είχε περάσει
Κοίταξε και εκεί ήταν
το Άγιο Δισκοπότηρο
το οποίο αναζητούσε σε όλη του τη ζωή
Γύρισε στον ανόητο και είπε:
" Πώς βρήκες εκείνο που δεν βρήκαν οι πιο έξυπνοι και πιο γενναίοι ;"

Ο ανόητος απάντησε: "Δεν ξέρω. Ήξερα μόνο ότι διψούσες"

.

.

[Από την αγαπημένη ομότιτλη ταινία...]

WE MUST GO ON....

Αγνές .....είναι οι ψυχές που δεν απαιτούν. Καθαρές είναι οι συνειδήσεις που επιλέγουν και δεν φορτώνουν τις αμφιβολίες και τις ευθύνες τους στους άλλους. ΑΓΝΕς εξακολουθουν να είναι οι καρδιές που αγαπούν “παρόλα αυτά”. Καθαρά είναι τα χέρια που τιμάνε το σώμα που χαϊδεύουν. Καθαρή και αξιοπρεπής είναι η απόφαση που θα παρθει τη σωστή στιγμή και εκφέρεται με τον σωστό τρόπο.....

Καθαρά είναι τα πλάσματα που ξεβολεύονται για χάρη αυτών που αγαπούν. Καθαρές είναι οι ψυχές που δοκιμάζουν να δουν μήπως η ζωή κρύβει και άλλες επιλογές, που μπορούν να χαρούν τον καφέ, την αγκαλιά, το ρόδο και το αγκάθι του μαζί.....

Καθαρή είναι η συγνώμη, καθαρή είναι η ταπείνωση του εγωϊσμού, καθαρή είναι η προσαρμογή. Καθαρή είναι και η ικανότητα να ενσωματώνεις τα καλά στοιχεία από μια "περίεργη" κατάσταση......

Αγνό & καθαρό είναι το να μαθαίνεις. Το να ζεις. Το να αγαπάς. Το να αποφασίζεις. Το να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Το να πληρώνεις το κόστος τους......

Αγνός & Καθαρός είναι αυτός που ..

… παίρνει μια σταλιά
και πέλαγο την κάνει
Θα δει ποτάμια δάκρυα
που ανθρώπου νους δε φτάνει

Κι εσύ πιο ξεκάθαρος δε γινεσαι φιλαράκι γι αυτο

ΚΕΕP ON GOING WITH STRENGTH MY FRIEND

Disappeared Butterfly

"...Εκείνο που η κάμπια θεωρεί το τέλος του Κόσμου, ο Δημιουργός το ονομάζει πεταλούδα..."

(Richard Bach - Ψευδαισθήσεις)

Hit the road... (#41)

Μια εικόνα που για κάποιους μπορεί να είναι μελαγχολική, για άλλους είναι ζωντανή. Μόλις εμφανίστηκε από ένα παλιό ασπρόμαυρο φίλμ. Και έβγαλε μια εικόνα τόσο πολύχρωμη και ζωντανή όσο ένα πάρκο με πολύχρωμα δέντρα μετά από δυνατή βροχή. Πότε άρχισε η βροχή? Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι καθάρισε τα πάντα και τους έδωσε τα πρωταρχικά τους λαμπερά χρώματα, αυτά που η σκόνη δεν άφηνε να φανούν αλλά η ίδια σκόνη τα κράταγε προστατευμένα. Τα χρώματα αυτά ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ πότε ζωγραφίστηκαν...γιατί ΘΥΜΑΜΑΙ ότι ήταν πάντα εκεί... ;)

Που πας βρε πιτσιρίκι;

δεν βλέπεις ότι η σκιά που κουβαλάς 

είναι μεγαλύτερη από το μπόι σου;

αλλά δεν σε νοιάζει

με την αθωότητα σου οδηγείς το φως που μπαίνει από το παράθυρο

το κάνεις δικό σου

το ακολουθείς και σε ακολουθεί

χαμογελάς έξυπνα με τις μιζέριες των "μεγάλων"

γιατί μόνο εσύ ξέρεις

κανείς δεν μπορεί να ακουμπήσει την ψυχή σου

γιατί στέκεται πολύ ψηλότερα

ξέρεις να πετάς γιατί έμαθες να ονειρεύεσαι

και ξέρεις καλά πού ξεκινάει το ουράνιο τόξο

γιατί έχεις ήδη το θυσαυρό του παραμυθιού

στην ψυχή σου, πιτσιρίκι

Πόσο ωραία είναι η θάλασσα.....

Θέλω να τρέξω, να πετάξω, να χαθώ
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
Τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθιά δεν θα τον πείσω
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
Φιλί μ' ένα ναι καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα την τρυπάει και τη χαλάει
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι μέχρι πάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει
Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθάνομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
Πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάμε
Δεν τελειώνει η ζωή σε μια άρνηση
κι αν έχεις άντρα την άρνηση ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί φόρεσες ανάποδα τα ρούχα.

Φαντασία

Φαντασίας πλάσματα...Φαντασίας τόποι...Φαντασίας ουτοπίες...

Δημιουργήματα της Φαντασίας... του ανθρώπινου μυαλού... από εκεί πηγάζουν και αυτό ξεδιψούν...  Είναι πηγή και αποτέλεσμα έμπνευσης... Πηγή και αποτέλεσμα δημιουργίας και ζωής.

Να μένουν όμως εκεί, στη σφαίρα της Φαντασίας... να τα θαυμάζουμε από κοντά ή από μακριά ... να δημιουργούμε άλλα... μα να μένουν εκεί... στον δικό τους κόσμο... μόνα τους... Έτσι μόνο δεν χάνουν ποτέ την αξία τους...

Perfect Strangers

Can you remember, remember my name
As I flow through your life
A thousand oceans I have flown
And cold spirits of ice
All my life I am the echo of your past
I am returning the echo of a point in time
distant faces shine
A thousand warriors I have known
and laughing as the spirits appear
All your life
Shadows of another day
And if you hear me talking on the wind
You've got to understand we must remain

Perfect strangers

I know I must remain inside this silent well of sorrow
A strand of silver hanging through the sky
touching more than you see
The voice of ages in your mind is aching
with the dead of the night
Precious life
your tears are lost in falling rain